Romin van der Meiden
Ik heb geen andere keus gehad dan voor Zijn voeten neer te vallen!. Jezus Christus is echt! Hij heeft mijn leven en mijn ziel gered. Ik heb alles aan Hem te danken! Geprezen is Zijn heilige naam!
Mijn naam is Romin. Ik ben opgegroeid in een christelijk nest, maar mijn jeugd bestond voornamelijk uit vluchten voor de thuissituatie. Toen ik niet meer mee hoefde naar de kerk op mijn 17e liet ik deze achter mij. Gelukkig hield ik altijd wel een zwak voor Jezus.
Voor deze tijd had ik al met drugs, alcohol en roken geëxpirimenteerd. Het ging van kwaad tot erger en dat resulteerde dat ik in 1993 bijna dood was. Nadat ik onder curatele gezet ben kickte ik in ieder geval van de speed en pillen af. Om te kunnen blowen begon ik te stelen van mijn moeder. Dit half jaar was een dieptepunt in mijn bestaan, maar het redde in zekere zin wel mijn leven. Al mijn vrienden uit de partyscene was ik kwijt en hield alleen de coffeeshopbewoners nog over. Daarna ging het best een beetje beter met mij. Ik kreeg een vaste baan, een huisje en een vriendin. De wiet en alcohol bleven wel in mijn leven. Van God moest ik ook niet veel hebben, want als Hij zo liefdevol was hoe kan mijn jeugd dan zo slecht geweest zijn? Deze vriendin en meerdere waren geen blijvers en mijn werkend leven was ook geen opeenvolging van successen te noemen. Na 12 banen en 13 ongelukken veranderde alles in 2010 toen ik op een fietsreis een meisje ontmoette die "spiritueel" was. Ook zei had net een detox achter de rug. Ze wilde ook graag een kind krijgen wat door medische omstandigheden niet lukte. Vlak voor de bewuste fietsreis zocht ik haar op in het ziekenhuis en ze zei: "Ga maar ik red me wel". Ik dacht maar red ik mij wel? Blijkbaar niet, want de ontmoeting met deze spirituele dame bracht mij steeds verder omlaag. Ik zag uitzonderlijke dingen, dit kan het kwaad ook doen. Ik ging deze materie verder onderzoeken en kwam er achter dat het niet klopte. Dit deed bij mij wel de alarmbellen afgaan en ik was inmiddels het leven zo moe dat ik serieus geloofde dat als je jezelf van het leven beroofde dat dit geen enkel probleem zou zijn. Waar ik ook uit zou komen alles was beter dan dit leven. Op 16 november 2012 heb ik echt mijn dieptepunt bereikt. Ik woonde vijf hoog en was ten einde raad. Het enige wat ik hoefde te doen was die deur open te maken en een duik nemen.
Zo geniaal als God is hoorde ik Hem met de stem van mijn moeder: "Waarom geef je Jezus niet een kans?" Ik had helemaal niets meer te verliezen of iets om voor te leven. De keuze was dood/rolstoel of Jezus. Op dat moment bad ik: "Heer, als u echt echt bent wilt U mij dan een teken geven?" Wat toen gebeurde was het veelvoud van wat ik vroeg. De kamer lichtte op en daar stond Hij. Precies in de deuropening waar ik door wilde gaan. Zijn armen wijd open. Hij zei niets maar ik begreep alles. Mijn tranen van verdriet werden tranen van blijdschap, acceptatie, eigenlijk alle goede emoties die een mens nodig heeft in zijn leven in één keer, keer tien. Zo overweldigend dat je geen keuze hebt dan voor zijn voeten neer te vallen!
Jezus Christus is echt! Die avond redde Hij niet alleen mijn leven maar ook mijn ziel. Ik heb alles aan Hem te danken. Geprezen is zijn Heilige naam!
